Ik leer wingfoilen.

Dit jaar hebben Joscha en ik veel tijd doorgebracht in Roermond op de Mars, omdat ik besloot wingfoilen te leren. Ik heb er al veel tijd en energie in gestoken, het in Marokko en Nederland geprobeerd en al een aantal mooie momenten op het water beleefd.

Met dit blogbericht wil ik graag een korte zelfreflectie samenvatten en mijn persoonlijke ervaringen op het water met jullie delen.

Wat motiveerde mij om te beginnen met wingfoilen?

Ik heb veel wingfoilers gezien en het leek me nogal saai om te leren, maar met de meer ervaren foilers leek het heel beheerst en leuk. Uit vele video's, testimonials en blogposts heb ik ook geleerd dat wingfoilen hoort te voelen als vliegen en zeer verslavend is als je het eenmaal onder de knie hebt.

Vanaf het begin had ik het gevoel dat ik absoluut minder bang zou zijn voor wingfoilen dan voor kitesurfen, omdat ik de vleugel gewoon kan loslaten en mezelf ook kan voortbewegen door te peddelen. Het lijkt ook ruimtebesparender en minder omslachtig, en er zijn veel plekken in de buurt waar je heel goed kunt wingfoilen.

Mijn eerste stappen op het water

Ik heb wingfoiling voor het eerst geprobeerd in Marokko/Dakhla. Joscha leerde me de theorie op het strand, we bliezen de wing en het board op en bekeken de uitrusting. Ik maakte me vertrouwd met de bediening van de wing en oefende met staan ​​op het board. Natuurlijk is het in het water allemaal heel anders, maar door de uitrusting op het strand te bekijken en er eerst mee aan de slag te gaan, heb ik het beter leren begrijpen.

Toen gingen we het water op. We hadden de foil nog niet aan het board bevestigd, omdat ik me eerst volledig op de wing wilde concentreren. Ik kon al stabiel in één richting varen, maar ik had moeite met van richting veranderen. Dit kwam doordat we in het begin een groot board met zijvinnen gebruikten. Hoewel de vinnen het makkelijker maken om aan de wind te blijven, is draaien aanzienlijk lastiger. Tijdens de oefensessie dreef ik behoorlijk stroomafwaarts, maar dat was geen probleem, want we konden gewoon teruglopen in het ondiepe water.

Na de sessie heb ik het nog een paar keer geprobeerd in Roermond op de Mars en ontdekte dat ik linksaf wel goed kan, maar ik heb nog niet genoeg tijd gehad om te oefenen met het veranderen van richting. Rechtsaf was dus extra lastig.

Mijn eerste ‘foiling-ervaringen’

Ik heb onlangs ook geprobeerd om een ​​folie onder het bord te leggen.

Ik had altijd het gevoel dat ik alles goed onder controle had, maar met de folie voelde alles ineens heel onbekend aan en ontstonden er nieuwe uitdagingen. Het besef dat ik in de folie zou kunnen vallen, maakte me aanvankelijk wat zorgen, maar ik besefte al snel dat je de folie maar zelden aanraakt als je voorzichtig bent.

Ik heb gemerkt dat je met een foil onder je board veel beter hoogte kunt houden en dat heeft mijn plezier aanzienlijk vergroot, want tegen de wind in peddelen was supervermoeiend en ook nog eens vervelend.

In Nederland, op de Brouwersdam, probeerde ik voor het eerst foilen, maar het was niet gecontroleerd en ik viel supersnel van het board. Het gevoel was heel interessant, alsof ik door gelei reed. De snelheid was ook even wennen, maar het was echt een geweldige ervaring en ik denk dat het niet lang meer duurt voordat ik de foil onder controle heb.

Mijn moeilijkheden

Over het algemeen heb ik tot nu toe het gevoel gehad dat wingfoilen iets is dat je niet van de ene op de andere dag leert. Je moet veel dingen tegelijk coördineren en er gevoel voor ontwikkelen.

Wat ik vooral uitdagend, en niet bepaald leuk, vond, was tegen de wind in peddelen. Op onze stek waaide de wind aan land, waardoor ik snel terug naar de kant werd geduwd en weer naar buiten moest peddelen. Dit was ongelooflijk vermoeiend, en in het begin was ik vooral bezig met peddelen. Met wat oefening werd dit echter minder een probleem, omdat ik geleidelijk minder terrein verloor en het board en de wing beter kon hanteren.

Het draaien van de vleugel vond ik in het begin erg lastig. Vooral met grotere vleugels was het lastig. Na een paar keer oefenen (ook op het land) had ik echter minder problemen. Ik ontdekte dat ik de voorkeur geef aan vleugels met een maximale oppervlakte van 4,5 vierkante meter, omdat alles wat groter is nogal nadelig aanvoelt, en het draaien van zo'n grote vleugel kan een uitdaging zijn als je maar 1,60 meter lang bent.

Op het board stappen ging vrij gemakkelijk, en ook de eerste paar meter in één richting knielend rijden was vrij eenvoudig. Toen ik echter probeerde op te staan, viel ik vaak in het water omdat mijn voeten niet optimaal stonden en ik snel mijn evenwicht verloor. Met een beetje oefening viel ik echter steeds minder vaak in het water en nu kan ik stabiel op het board staan.

Conclusie

Wingfoilen is al een geweldige toevoeging aan mijn leven. Tot nu toe heb ik nog niet veel watervrees gehad en ik heb het gevoel dat ik de uitrusting goed beheers. Ik heb veel plezier op het water met Joscha, en onze plek in Nederland is prachtig en heeft een geweldige sfeer. Wat ik ook zo fijn vind aan wingfoilen, is dat je niet zoveel afstand van elkaar hoeft te houden als bij kitesurfen, en dat je gemakkelijk kunt kletsen of even kunt uitrusten op het water.

Het duurde even voordat ik enig succes merkte, en de funfactor was er ook niet meteen. Maar elke keer dat ik op het water ben, voel ik me meer op mijn gemak en merk ik nu hoeveel vooruitgang ik boek en hoeveel meer ik ervan geniet.

Ik denk dat het niet lang meer zal duren voordat ik gecontroleerd kan foilen, en zodra ik dat punt heb bereikt, schrijf ik er een nieuwe blogpost over. Ik ben erg benieuwd hoe het zal voelen en of ik het goed zal kunnen.

Tot snel 😊

Mila